روش تجزیه وتحلیل حالات شکست، جهت شناسایی و حذف مشکلات محتمل در طرح محصول و فرآیند تولید استفاده می شود. این روش به عنوان یک ابزار قدرتمند برای ایمنی و قابلیت اطمینان گسترش یافته و در طیف گسترده ای از صنایع ازجمله صنعت دریایی مورداستفاده قرارگرفته است. اما نقصان هایی مانند در نظر نگرفتن روابط مستقیم و غیرمستقیم بین خطاها و عدم توانایی در تحلیل خرابی با علت های مشترک و افتراق بین مخاطرات با عدد اولویت یکسان در روش مبتنی بر محاسبه عدد اولویت مخاطره (RPN) مشهود است. با توجه به اهمیت ایمنی در صنعت دریایی، در این مقاله به کارگیری روش بهبودیافته ای با ادغام روش های تاپسیس و دیمتل برای اولویت بندی مخاطرات در صنعت دریایی شرح داده می شود که پیاده سازی آن منجر به حل مشکلات معمول روش RPN ازجمله کاهش تکرار مقادیر RPN، شناسایی و تحلیل روابط بین اجزای سامانه، رتبه بندی مطلوب تر مخاطره به منظور یافتن بحرانی ترین علل خرابی و بهبود جدی ترین مخاطرات تحت منابع محدود گردیده است.

هر موشکی دارای بخش محموله و بخش موتور می­باشد. در مسیر حرکت موشک زمانی وجود دارد که ماموریت بخش موتور پایان یافته و از آن پس موتور نقش موثری نخواهد داشت و به عنوان وزن اضافی و به تبع آن کاهش برد و یا عواملی در جهت ره­گیری آسان سرجنگی توسط عوامل دشمن خواهد بود. در چنین وضعیتی پس از اتمام ماموریت موتور، از مکانیزم جدایش مراحل و جدایش سر از بدنه استفاده می­شود. یکی از روش­های جدایش استفاده از روش سیستم قطع تراست می­باشد. در این مقاله با بررسی­های انجام شده بر روی سیستم قطع تراست و ارائه روابط ریاضی، افت فشار و تراست معکوس ایجاد شده در محفظه بعد از باز شدن دریچه­های تراست معکوس پیش­بینی شده است. همچنین از جدایش نوع سرد و سیستم قطع تراست استفاده شده و افت فشار محفظه احتراق شبیه­سازی شده است. سپس تاثیر عوامل مهم و تاثیرگذار بر روی سیستم قطع تراست مورد بررسی قرار گرفته شده است. بررسی نتایج نشان می دهد که برای دستیابی به افت فشار و تراست در مدت زمان کمتر به منظور انجام فرآیند جدایش مناسب، تا جایی­که از لحاظ ترمودینامیکی و سازه امکان­پذیر باشد باید فشار اولیه محفظه کمترین فشار نسبت به فشار حداکثر، دمای اولیه محفظه بیشترین دما نسبت به دمای حداکثر، تعداد دریچه­ها بیشتر، قطر دریچه­ها بزرگتر و زاویه دریچه­ها نسبت به محور موشک کمتر باشد، و همچنین دریچه­ها­ در وسط محفظه موشک قرار گرفته و هندسه دودکش واگرا باشد.

یکی از عوامل اصلی در طراحی دیوارهای حائل، تعیین رانش وارد بر آنها است. در این مقاله برای مطالعه رانش سکون خاک به دیوارهای حائل صلب، مجموعه خاک و دیوار توسط برنامه FLAC دو بعدی مدل سازی می شود. مدل عددی از لحاظ مشخصات هندسی و مکانیکی، با توجه به مدل فیزیکی ساخته شده در آزمایشگاه، تهیه شده و برای کنترل درستی عملکرد آن، نتایج مدل عددی با نتایج آزمایشگاهی مقایسه می شود. سپس سربارهای سیکلی با دامنه و فرکانس های مختلف در فواصل متفاوت از دیوار، بر خاک ماسه خشک پشت دیوار اعمال می شود و شکل توزیع رانش وارد بر دیوار، مقدار نیروی برآیند و نقطه اثر آن مورد بررسی قرار می گیرد. تاثیر عوامل مختلف خاک و بارگذاری نیز بر رانش سیکلی مطالعه شده است. نتایج مدل نشان می دهد که توزیع رانش خاک به دیوار حائل تحت اثر سربار، غیر خطی است و مقدار رانش در حالت اعمال بار سیکلی در مقایسه با بار استاتیکی، به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا می کند.

ریزالور، یک حسگر تعیین موقعیت زاویه­ ای است. ریزالور معمولاً به­ صورت پنکیک، روی محور موتور، نصب می­ شود تا دقت آن در اثر خطاهای ناهم­ محوری کاهش نیابد. این نوع نصب، سبب بروز خطای رانش محوری می­ شود. در این مقاله، تاثیر وقوع خطای رانش محوری، با استفاده از تحلیل اجزای محدود سه­ بعدی مورد­ بررسی قرار می­ گیرد. سپس، سهم جابه­ جایی رتور ریزالور و ثانویه ترانسفورماتور گردان، در خطای موقعیت مطالعه می­ شود. بر این اساس، راه­ کاری برای کاهش تاثیرپذیری دقت ریزالور، از خطای رانش محوری، ارائه می­ شود. در پایان، تاثیر بهینه­ سازی صورت­ گرفته با استفاده از آزمایش عملی روی نمونه آزمایشگاهی ریزالور تایید می­ شود.

بررسی پایداری سازه های تاقی یکی از مسایل مورد توجه برای مرمت بناهای تاریخی، پایدارسازی و طراحی سازه های بومی و روستایی است. این نوشتار، در این راستا، به تعیین و مقایسه حد نهایی پایداری سه قوس مشهور ایرانی، قوس تخم مرغی، قوس مربع (پاتو پا-نیزه ای) و قوس پنج و هفت تند در برابر زلزله می پردازد. مقاله با روش تجربی و با استفاده از تحلیل هندسی و مدل سازی فیزیکی در جست وجوی پاسخ این پرسش است که حد نهایی پایداری لرزه ای این سه قوس به چه میزان است؟ بررسی قوس ها برای نسبت ضخامت به دهانه های متفاوت، در چهارچوب تحلیل حد نهایی، با روش تحلیل خط رانش با استفاده از مدل های پارامتریکی که امکان بررسی سریع و دقیق را فراهم می کنند، انجام می گیرد و نتایج حاصل از آن با فروریختگی مدل فیزیکی قوس ها مورد مقایسه قرار می گیرند. نتایج نشان می دهند که با افزایش نسبت ضخامت به دهانه قوس ها، پایداری لرزه ای آن ها افزایش می یابد. و با کاهش خیز قوس های نمونه نسبت به یکدیگر، پایداری لرزه ای آن ها افزایش می یابد. آزمایش مدل های فیزیکی نیز این امر را تایید کرده، اما نشان می دهد حد پایداری لرزه ای مدل فیزیکی از حد حاصل از روش تحلیلی کمتر است و بنابراین، ضخامت موثر قوس ها، در واقعیت، قابل اتکا می باشند. این نوشتار ضمن ارایه پاسخ به یک مسیله کاربردی، در فرایند مقایسه قوس ها، بینشی را درباره رفتار سازه ای آن ها فراهم می آورد.